ارزیابی اثربخشى داروهاى آلبندازول، فنبندازول، آیورمکتین علیه نماتود هاى تنفسى گوسفندان شهرستان داورزن

بیمارىهاى انگلى ریه یکى از مهمترین مشکلات صنعت پرورش دام سبک بوده که سبب ضررهاى اقتصادى فراوان شده است. در حال حاضر در سراسر جهان مصرف بیش از حد داروهاى ضدانگلى به عنوان یک روش کنترلى سبب عدم پاسخگویى مناسب و مقاومتهاى دارویى گسترده شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابى کارایى داروهاى ضد انگلى رایج در کنترل نماتود هاى ریوى در گله هاى گوسفند شهرستان داورزن و ارایه راهکارهاى مدیریتى مناسب مىباشد. روش کار:60 راس گوسفند نژاد مخلوط با تاریخچه عدم مصرف دارو و مدیریت واحد از بینگله هاى گوسفند شهرستان داورزن انتخاب، به4 گروه تقسیم و طى مدت یکسال مورد پایش قرار گرفتند. جهت ارزیابى نماتودهاى ریوى در گروه هاىA، B وC به ترتیب از آیورمکتین، فنبندازول و آلبندازول استفاده شد. گروهD به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. نمونه هاى مدفوع از رکتوم گوسفندان قبل و دو هفته پس از تجویز داروها اخذ گردید و آزمایشات براساس ارزیابى تعداد لارو مرحله اول در نمونهى مدفوع به روش برمن انجام شد. اثر بخشى داروها بر مبناى معادله درصد کاهش تعداد لارو نمونه مدفوع بررسى گردید. بحث، نتیجه گیرى: درصد کاهش تعداد لارو نماتودها در گروه هاى مختلف براى فنبندازول ، آیورمکتین وآلبندازول به ترتیب 93 ،92، 97 بود. بر مبناى کاهش 95درصدى تعداد لارو نماتودها در ارزیابى داروهاى مختلف، بهترین اثربخشى براى کنترل انگلها مربوط به داروى آلبندازول است. مصرف بیش از حد داروها با ایجاد مقاومتهاى ژنتیکى در انگل ها سبب کاهش اثربخشى آنها شده است. از این رو راهکارهاى مدیریتى در جهت کنترل انگلها و کاهش مقاومت دارویى شامل بهره گیرى از نژادهایى با ژنهاى مقاوم به انگل و جایگزین کردن گروه هاى دارویى جدید با دوز مناسب به صورت دورهاى و محدود در گله هاى گوسفند این منطقه توصیه مىشود.

Keywords:

آلبندازول , فنبندازول , ایورمکتین , نماتود هاى تنفسى