ابوالفضل براتی - استادیار گروه مهندسی شیمی، دانشگاه اراک
سیدمرتضی ال یاسین - رئیس واحد مهندسی خوردگی شرکت خطوط لوله نفت مرکزی
سلمان خزایی - کارشناس ارشد شرکت خطوط لوله نفت مرکزی
سیدعلی آل یاسین - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه اراک

بازدارنده های خوردگی مواد شیمیایی هستند که وقتی به مقدار اندک به محیط خورنده افزوده شوند سبب کاهش موثر یا توقف نسبی خوردگی می گردند و استفاده از بازدارنده های تشکیل دهنده فیلم محافظ از نوع آلی با پایه آمین در واحدها و سیستم های متعدد فرایندهای پالایش بعنوان روشی نوین و پیشرفته جهت کاهش و کنترل خوردگی داخلی می باشد ماده اصلی در بازدارنده آلی ساخته شده، ایمیدازولین می بشاد که با داشتن اتمهایی نظیر نیتروژن علاوه بر کربن و هیدروژن، خاصیت بازدارندگی مطلوبی را در برابر انواع خوردگی ایجاد می کند. استفاده از بازدارنده های ایمیدازولین بعلت تشکیل فیلم محافظ و دارا بودن درصد بازدارندگی بالای 70% علاوه براینکه سهم عمده ای در کاهش و کنترل خوردگی داخلی در پالایشگاه های نفتی دارد می تواند با بازدارنده های خارجی که فرمولاسیون مشخصی هم ندارند رقابت کند. انتخاب حلال هیدروکربنی، بعنوان یکی از مهمترین اجزای بازدارنده ساخته شده جهت استفاده درواحدهای پالایشی می باشد زیرا در هر واحدی ترکیبات و برشهایی از نفت با خواص متفاوت نظیر دانسیته، ویسکوزیته، دمای جوش، انحلال پذیری و ... وجود دارد که این تنوع خواص در واحد تقطیر بیشتر است مواد افزودنی به بازدارنده ساخته شده نیز با توجه به اینکه تنها 5 درصد وزنی از کل بازدارنده را به خود اختصاص می دهد. در افزایش راندمان بازدارنده نقش چشمگیری دارند. مهمترین عوامل ایجاد خوردگی در سیستمهای فرایند پالایش عبارتند از : کلریدها، اسیدهای الی، آب، ترکیبات گوگردی، ترکیبات ازت دار و اکسیژن.

بازدارنده آلی خوردگی، ایمیدازولین، پالایش نفت، فیلم محافظ