بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک ناشى از نانو ذره اکسید روى بر روى بافت ریه در موش صحرایى نر نژاد ویستار

مقدمه: استفاده از مواد در مقیاس نانو به سرعت توسعه یافته و عناصر اکسید شده مانند اکسید روى به صورت نانوذره تولید و در موارد گوناگون استفاده مى گردند. قرار گرفتن در معرض نانوذرات اکسید روى منجر به تجمع نانوذرات در اندام هاى مختلف شده که باعث آسیب سلولى مى شود لذا بررسی اثرات دوزهای مختلف این نانوذرات و اثرات آنها برسلامتی حایز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ضایعات حاصل از نانوذره اکسید روى بر روى بافت ریه مى باشد. روش کار: در این مطالعه 30 موش صحرایى نر بالغ نژاد ویستار 12-10 هفته اى، با وزن تقریبى 20±220 گرم استفاده شد که به صورت تصادفى به 3 گروه 10 تایى شامل کنترل، شم و درمان تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ ماده اى دریافت نکرد، گروه شم نرمال سالین و گروه تحت درمان با نانوپارتیکل اکسید روى با دوز kg/mg 75 را دوبار در هفته به مدت 4 هفته به صورت تزریق داخل صفاقى دریافت کردند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبى از داروى کتامین- زایلازین بى هوش گردیده و پس از کالبدگشایى بافت ریه جدا گردیده و در فرمالین بافر 10٪ تثبیت شد. نمونه هاى بافتى پس از انجام مراحل پاساژ بافتى به کمک میکروسکوپ نورى مورد ارزیابى قرار گرفت. بحث و نتیجه گیرى: متعاقب این بررسى هیستوپاتولوژیک، درگروه نانوپارتیکل اکسید روى (دوز kg/mg 75) در مقایسه با گروه کنترل ضایعات به شکل: پرخونى، نکروز، اینفیلتریشین التهابى-آماسى و هایپرپلازى مجارى تظاهر یافت. آسیب شدید به سیستم تنفسى همراه با التهاب وضایعات هیستوپاتولوژى دراین پژوهش نشان مى دهد مواجه ه با نانوذرات اکسید روى در محیط زیست مى تواند سلامت انسان ها را به خطر اندازد.

Keywords:

نانوذرات , اکسید روى , ریه , موش صحرایى