بررسى ضایعات ناشى از نانوپارتیکل اکسید روى بر روى بافت ناى درموش صحرایى نر نژاد ویستار

با توجه به کاربرد گسترده نانوذرات ZnO در زمینه هاى مختلف، قابل تصور است که بدن انسان ممکن است خواسته یا ناخواسته در معرض این نانوذرات قرار گیرد. با صنعتی شدن نانوتکنولوژی، مواجه عموم با نانوذرات در آینده نزدیک افزایش خواهد یافت؛ لذا بررسی اثرات دوزهای مختلف این نانوذرات و اثرات آنها برسلامتی حایز اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی ضایعات حاصل از نانوذره اکسید روى بر روى بافت ناى مى باشد. روش کار: در مطالعه انجام شده، 30 موش صحرایى نر نژاد ویستار به 3 گروه ده تایى شامل کنترل، شم (تحت درمان با نرمال سالین) و گروه نانو ذره اکسید روى دریافت کننده دوز kg/mg 75 وزن بدن به صورت تزریق داخل صفاقى دو بار در هفته به مدت چهارهفته تقسیم شدند. در پایان دوره آزمایش حیوانات با ترکیبى از داروى کتامین- زایلازین بى هوش گردیده و پس از کالبدگشایى بافت ناى جدا گردیده و سپس نمونه هاى بافتى درون ظروف نمونه بردارى پاتولوژى محتوى محلول فرمالین بافر 10٪ تثبیت و مراحل پاساژ بافتى، تهیه بلوک هاى پارافینى و تهیه برش هاى 5 میکرونى انجام شد. لام هاى آماده شده به روش هماتوکسیلین- ایوزین رنگ آمیزى و با میکروسکوپ نورى مورد ارزیابى قرارگرفتند. بحث و نتیجه گیرى: دربررسى هیستوپاتولوژیک بافت ناى دردوزmg/kg 75 درمقایسه با گروه کنترل ضایعات تنها شامل پرخونى بود، نتایج حاصل از این مطالعه نشان مى دهد نانوذرات اکسیدروى داراى اثرات سمى بر روى بافت ناى میباشد لذا آلودگى زیست محیطى و مواجهه این ذرات با سیستم تنفسى انسان میتواند عوارض جبران ناپذیرى را سبب شود.

Keywords:

نانوذرات , اکسید روى , ناى , موش صحرایى