بررسی توان اکوتوریسمی پناهگاه حیات وحش دره انجیر و نیباز به عنوان یکی از زیستگاه های اصلی یوزپلنگ ایرانی

می توان گفت، یکی از مهمترین بخشهایی که در صنعت گردشگری مورد توجه گردشگران قرار گرفته است، اکوتوریسم است. اکوتوریسم با عنوان طبیعت گردی یا گردشگری سبز معنی میشود و گرایش جدیدی در صنعت جهانگردی است. اگرچه اهمیت اکوتوریسم نسبت به گردشگری سنتی هنوز پایین است اما یکی از منابع مهم اقتصادی و موثر در توسعه فرهنگی و اجتماعی جوامع انسانی محسوب میگردد. این مقاله با هدف ارزیابی جامع توانمندی ها و امکانسنجی توسعه اکوتوریسم پایدار در پناهگاه حیات وحش دره انجیر و نیباز با استفاده از مدل اکولوژیک گردشگری مخدوم انجام شده است. نتایج نشان میدهد که کاربری تفرج گسترده در مجموع 33514 هکتار 20)درصد ) و کاربری تفرج متمرکز جمعا 14310 هکتار (معادل 8 درصد) را به خود اختصاص داده اند که با توجه به این روش در مجموع تنها در حدود 28 درصد از منطقه برای کاربری توریسم مناسب است. از آنجاییکه این منطقه از جمله زیستگاه های اصلی گونه در خطر انقراض یوزپلنگ ایرانی میباشد، لذا توصیه میگردد تا حد ممکن به صورت دست نخورده باقی بماند و از حضور انسان و هر عاملی که سبب به خطر انداختن بقای این گربه سان عطیم الجثه را مینماید، ممانعت به عمل آید.

Keywords:

اکوتوریسم , گردشگری , پناهگاه حیاتوحش دره انجیر و نیباز