اثر محلول پاشی گلیسین بتایین و اتانول بر عملکرد علوفه تر و خشک کل اسپرس تحت تنش خشکی

این آزمایش در سال 1395-96 به منظور بررسی اثر محلول پاشی گلیسین بتایین و اتانول بر رشد و عملکرد اسپرس آبی تحت تنش خشکی دوره های مختلف آبیاری در شهرستان سراب، روستای ینگجه، 8 کیلومتری شمال سراب اجرا شد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل عامل اصلی (دور آبیاری در سه سطح (7 روز، 11 روز و 15 روز ) و عامل فرعی (محلول پاشی در چهار سطح (شاهد، محلول پاشی اتانول، محلول پاشی گلیسین و محلول پاشی اتانول و گلیسین) بود. نتایج تجزیه واریانس برای عملکرد علوفه تر و خشک کل نشان داد که بین فاکتور اصلی اکوتیپهای بالنگوی شهری)، سطوح فاکتور فرعی (سطوح محلول پاشی) و اثر متقابل فاکتور اصلیه سطوح فاکتور فرعی از نظر هر دو صفت مورد ارزیابی اختلاف معنی داری در سطوح احتمال 1 درصد وجود داشت. ترکیب تیماری (هر 7 روز آبیاری > گلایسین بتایین + اتانول) با میانگین 87 / 1 و 13 / 19 تن در هکتار بالاترین و ترکیب (هر 15 روز آبیاری * بدون محلول پاشی) با میانگین 53 / 16 و 6 / 99 تن در هکتار کمترین عملکرد علوفه تر و خشک کل را به خود اختصاص دادند، به عبارتی ترکیب (هر 7 روز آبیاری > گلایسین بتایین اتانول) 47 درصد عملکرد علوفه خشک کل را نسبت به ترکیب (هر 15 روز آبیاری * بدون محلول پاشی) افزایش داده است. در کل میتوان چنین نتیجه گرفت که تیمار هر 7 روز آبیاری و تیمار محلول پاشی گلایسین بتایین اتانول باعث افزایش باعث افزایش عملکرد علوفه تر و خشک کل نسبت به سایر تیمارهای مورد ارزیابی گردید

Keywords:

اسپرس , گلایسین بتایین و اتانول , تنش خشکی , علوفه تر و خشک کل