حبیب اله کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست ، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
مجید احتشامی - دانشیار دانشکده عمران، محیط زیست، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

در دشت کاشان واقع در شمال استان اصفهان در منطقه ای خشک و مجاور با کویر مرکزی و دریاچه نمک، بیشترین منبع تامین آب، آبهای زیرزمینی میباشد که برای کلیه مصارف شرب، بهداشت، کشاورزی، صنعت و فضای سبز استفاده می شود و طی این سالها با چالشهای جدی در زمینه کمیت و کیفیت مواجه شده است . در این پژوهش بمنظور بررسی کمی، نوسانات سطح آب زیرزمینی دشت کاشان با در نظر گرفتن اطلاعات 49 حلقه چاه پیزومتری در سطح دشت در فاصله زمانی 53 تا 93 بصورت بازه های10ساله پرداخته شد. همچنین به منظور شناخت و ضعیت کیفی آب در مناطق مختلف سفره آب زیرزمینی د شت کا شان نتایج آنالیز شیمیایی 88 نمونه انتخابی آب در آبان ماه 94 و 90 مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. هیدروگراف واحد دشت از سال 69 تا 93 تهیه گردید. طی مدت 24 سال12,60 متر افت سطح آب دیده می شود. همچنین میزان متوسط کسری سالانه آبخوان کاشان حدود 33 میلیون مترمکعب میبا شد.میزان EC از مناطق تغذیه به سمت حا شیه کویر و در طول م سیر جریان آب زیرزمینی افزایش مییابد. غلظت سدیم و کلر و محدوده PH در منطقه دشت کاشان در حد مجاز میباشد. همچنین به طور متوسط سختی آب کل نمونه ها در منطقهی مورد مطالعه 320 mgcaco 3/lit میباشد.با توجه به بررسی تیپ آب دشت کاشان با استفاده از دیاگرام پایپر، اکثر نمونه ها از نوع قلیاییت غیرکربناته هستند.از نظر شرب از نمودارهای شولر مشخص گردید که بطور کلی، بیشتر نمونه ها در محدوده متوسط تا قابل قبول از نظر شرب قرار دارند . بهترین کیفیت آب با توجه به دیاگرام ویلکاکس از نظر نسبت جذب سدیم در محدودهی غربی بویژه در جنوب غرب دشت و بدترین کیفیت آب برای کشاورزی نیز در شمال شرق آبخوان تعیین گردید.

دشت کاشان، آب زیرزمینی،کیفیت، شرب، سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS