سیده صدیقه ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی عبدالخانی - دانشیار،گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی ، دانشگاه تهران
سحاب حجازی - دانشیار،گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی ، دانشگاه تهران

افزایش تولید و حجم مصرف پلاستیکها و کامپوزیتهای نفتی در زندگی روزمره بشر، منجر به تجمع حجم عظیمی از ضایعات پلاستیکی غیرقابل تجزیه شده است و این امر سبب ایجاد مشکلات زیست محیطی زیادی گردیده است. ارزیابیها، نشان میدهد که هر ساله مقادیر بسیار زیادی پلاستیک در سراسر جهان تولید میشود و حجم زیادی از آنها به دور انداخته میشوند و مقدار زیادی زباله پلاستیکی به محیطهای دریایی وارد شده و تجمع مییابند. از آنجایی که زیست پلیمرها، از منابع تجدیدپذیر به دست میآیند و بنابراین زیست تخریب پذیر میباشند، بنابراین استفاده از آنها در مقایسه با پلیمرهای بر پایه ترکیبات نفتی، دارای حداقل آثار منفی زیست محیطی کمتری است. استفاده از پلیمرهای زیستتخریبپذیر از دو بعد میبایست مورد تایید قرار گیرند، یکی از دیدگاه محیطزیستی است و دیگری، از دیدگاه صنعتی ( از نظردوام و کارایی)مورد بررسی قرارمی گیرند . هزینه کم، تجدیدپذیر بودن، دسترس پذیری و پایداری گرمایی مناسب از مزایای اصلی پلیمرهای زیست تخریبپذیر میباشد. در این مقاله، به بررسی اتیل سلولز به عنوان شاخص ترین بیوپلیمر سازنده زیست پوشش های تخریب پذیر پرداخته و دلیل برتری آن مورد ارزیابی قرار می گیرد

بیوپلیمر، زیست تخریب پذیر، ، اتیل سلولز