ناصر مشهدی - استادیار ، مرکز تحقیقات بین المللی بیابان، دانشگاه تهران

فعالیت های معدنکاوی یکی از دلایل اصلی تخریب خاک است. معدنکاوی، زمین را در معرض فرسایش بادی و آبی، آلودگیآب و سایر خطرات محیط زیستی نیز قرار میدهد که تهدیدی برای انسان از طرق مختلف است. به دلیل اندازه مناسب دانهمواد استخراج شده معدنی، آنها میتوانند در معرض فرسایش باد قرار گیرند. پیامد مواد زاید معدنی می توانند آلاینده هایبالقوه خاک و هوا باشند. این بدان معنی است که مواد استخراج شده معادن آلاینده های بالقوه هم در جو و هم در خاک اطرافهستند. سطح وسیعی از ایران مرکزی توسط رسوبات سنوزوییک (پالیوژن- نیوژن کواترنری) پوشیده شده است، که مهمترین و وسیع ترین آنها مارنها هستند. مارنها ترکیبی از رس همراه با کانی های تبخیری هستند، بنا براین آنها می توانند منابعخوبی از معادن باشند. این مطالعه به منظور بررسی تخریب سرزمین به علت معدنکاری گچ در منطقه سمنان با تاکید برفرسایش بادی صورت گرفت. هر دو داده اولیه (تخریب مراتع) و ثانویه (فرسایش بادی) مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها نشانمی دهد که معادن باعث تخریب مراتع در حدود 50 درصد و زباله های معدنی حدود 60 درصد از رسوبات بادی تپه هایماسه ای در جنوب سمنان را فراهم می کند.

فرسایش بادی، مارن، تخریب مرتع، معدن گچ