برآورد آبشستگی پایین دست سازه های تثبیت کننده ی بستر با استفاده از روش ترکیبی هوشمند

پدیده ی پیچیده ی آبشستگی مهمترین و موثرترین عامل مخرب و ناپایداری سازه های تثبیت کننده ی بستر می باشد. بنابراینتخمین و برآورد عمق آبشستگی سازه ها از اهمیت زیادی برخوردار میباشد. تاکنون تحقیقات آزمایشگاهی و صحرایی متعددیمنجر به ارایه ی روابط تجربی تخمین حداکثر عمق آبشستگی شده است ولی این روابط تجربی به تنهایی نتایج جامع و قابلقبولی ارایه نمیدهند. در این پژوهش با استفاده از داده های آزمایشگاهی و صحرایی سایر محققان، دقت معادلات مختلفتجربی (منفرد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آنالیز نشان میدهد رابطه ی منفرد موسسه ی ملی با میانگین مربعات خطای87 / 0 متر نسبت به دیگر روابط منفرد، بیشترین دقت را دارد ولی بطور کلی نتایجی قابل قبولی ارایه نشد. از آنجایی که روابطتجربی بصورت منفرد، دقت کافی در تخمین حداکثر عمق آبشستگی ندارند. 5 رابطه ی تجربی تخمین حداکثر عمق آبشستگیبه عنوان ورودی روش ترکیبی هوشمند LS-SVM مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج مدل ترکیبی هوشمند نشان میدهد LS-SVM با میانگین مربعات خطای 18 / 0 متر در مقایسه با روابط منفرد عملکرد بهتری ارایه داده است.

Keywords:

آبشستگی , سازه های تثبیت کننده ی بستر , روابط منفرد , روش ترکیبی LS-SVM