حسین بانژاد - استادیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا
سیده الهام عبدالصالحی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا
حمید زارع ابیانه - استادیار و عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا

در این پژوهش پایش کیفی آب رودخانه قزل اوزن که یکی از رودخانه های مهم در شمال غرب کشور است. از نظر خورندگی و رسوبگذاری با معیارهای لانژیلر، رایزنر و پوکوریوس براساس تعادل شیمیایی بین املاح موجود در آب در دو نیمه سال بررسی شده و به ارائه راهکارهای مناسب بمنظور ارتقا بهره وری در بخش کشاورزی می پردازد تا زیانهای ناشی از کیفیت نامطلوب آب رودخانه قزل اوزن حداقل گردد متوسط شاخص اشباع لانژیلر برای رودخانه قزل اوزن معادل 22/1 ، شاخص اشباع رایزنر 83/5 و نمایه پوکوریوس 66/4 بدست امد. مقایسه نمایه ها، تمایل به رسوب و خورندگی را نشان می دهد که باید جهت جلوگیری از تشکیل رسوب و خورندگی لوله های انتقال آب به فکر راه چاره ای بود تا از هزینه های هنگفت تعویض لوله ها جلوگیری گردد و در جهت ارتقا سلامت منابع آب و خاک گام برداشته شود براساس شاخص اشباع لانژیلر تشکیل کمی رسوب به همراه خوردگی و براساس نمایه پوکوریوس تمایل به خوردگی دیده می شود. تشخیص نوع کشت در مناطق دارای آب شور و جلوگیری از کاهش عملکرد محصول در این مناطق نیازمند مطالعه اساسی است، لذا در این تحقیق به بررسی کیفیت نمونه های برداشت شده از رودخانه قزل اوزن پرداخته شده و سپس کیفیت آب این رودخانه با روشهای کشت مطابقت داده می شود و در نهایت به ارائه راهکارهای مناسب جهت استفاده از آب رودخانه قزل اوزن بمنظور استفاده بهینه از آب این رودخانه جهت ارتقاء بهره وری مصرف آب در شبکه های آبیاری پرداخته می شود.

قزل اوزن، خوردگی، سلامت منابع، بهره وری، رسوب