تحلیلی بر روابط انسان و محیط زیست با تکیه بر پارادایم نوین محیط زیستی

مشکلات بی شمار محیط زیستی که بشر امروزه با آن مواجه است ناشی از پیش فرض هایی غلط درباره رابطه انسان با اینمحیط بوده است. بنابراین این مقاله ضمن تحلیل رابطه انسان و محیط زیست به بررسی پارادیم معافیت بشر و پارادایم نوینمحیط زیستی میپردازد. در حقیقت فرضیه اساسی پارادایم نوین محیط زیستی این است که انسانها نیز همانند دیگرموجودات جهان طبیعی هستند و همچنین از قواعد طبیعی مستثنی یا معاف نیستند. در نهایت از مباحث طرح شدهنتیجه گیری شده است که نظریه ها و تفکرات و در سطحی بالاتر پارادیم های فکری نقشی اساسی در پیشبرد رفتار انسانهادارند. بنابراین در زمینه محیط زیست نیز طرح نظریه ها و روش های نوین برای نظریه پردازی در زمینه رابطه انسان و طبیعتاهمیت به سزایی دارند. اما از آنجا که پیش فرض های پارادایمی در بسیاری مواقع ریشه های فلسفی و ارزشی دارند که ریشه درفرهنگ و سنت های جوامع دارند؛ باید فیلسوفان و اندیشمندان کشور با توجه به مسایل خاص فرهنگی و عقیدتی کشور نسبتبه تعدیل یا تغییر این پیش فرض ها اقدام کنند و بایسته های نظری رابطه انسان و محیط زیست را برای یک انسان ایرانی تدوینکنند. بر این اساس پیشنهاد شده است؛ بحث های فلسفی و نظری درباره رابطه انسان و محیط زیست در دانشکده هایمحیط زیست و دانشکده های فلسفه و همچنین حوزه های علمیه به صورت جدی دنبال و تشویق شود.

Keywords:

محیط زیست , پارادایم نوین , رابطه انسان و محیط زیست