فریبرز ریاحی - پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، پژوهشکده راکتور و ایمنی هسته ای

صنعت هستهای برای اینکه رقابتپذیری خود را نسبت به دیگر منابع انرژی توسعه دهد لازم است برنآپ سوخت را افزایش دهد. یکی از رویکردهای افزایش برنآپ، بهبود کیفیت مواد ساختاری اجزاء راکتورهای هستهای تجاری میباشد. یک جنبه بهبود کیفیت مواد ساختاری راکتور و اجزاء جانبی آن، بهبود مقاومت به خوردگی در تماس با عوامل خورنده مختلف است. در ده ه 80 معلوم شد که برنآپ قابلقبول در راکتورهای PWR تجاری، با استانداردهای قدیمی آلیاژهای زیرکالوی 4- ، و با شرایط هیدرولیک حرارتی مدرن قابل دستیابی نیست. بنابراین، برنامه های تحقیق و توسعه گستردهای برای توسعه مقاومت به خوردگی غلاف زیرکالوی-4 شروع شد. طی کارکرد راکتور، پرتوگیری به شکلهای متفاوت باعث تشدید خوردگی خواهد شد. آهنگ خوردگی معمولا0 با قرارگیری درمعرض نوترون و با توجه به محتوی اکسیژن و هیدرژن موجود در خنککننده و عوامل دیگر افزایش مییابد. ناخالصیهای متفاوت یا افزونه ها در آب، نظیر اکسیژن، فلویور و LiOH ، قادرند بر شدت خوردگی اثر بگذارند. در اینجا مقایسهای بر کارایی چند آلیاژ تجاری؛ زیرلو، زیرکالوی-4، E635، و E110 و NZ2، NZ8 انجام داده و بررسی نیز بر چند آلیاژ نوین دیگر خواهیم داشت.

زیرلو، زیرکالوی-4، E635، و E110