ارزیابی تغییرات اقلیم به کمک ردیاب های ایزوتوپی با استفاده از تکنیک تحلیل طیفی

از بارش میتوان به عنوان یکی از مهمترین متغیرهای هواشناسی اثرگذار بر روی منابع آب و وضعیتهای حدی آنها مانند سیل و خشکسالی نام برد. وجود پیچیدگی های عناصر اقلیمی در مقیاس زمانی و مکانی لزوم به کارگیری روشهای کارآمد مانند تحلیل طیفی را برای مطالعه الگوی اقلیمی نشان میدهد. از سویی بررسی رفتار بلندمدت بارش در یک حوزه یکی از مسایل کاربردی در بخش مدیریت منابع آب بشمار میآید. در دهه های اخیر ردیابهای ایزوتوپی به یک ابزار مفید برای بررسی تغییرات آب و هوایی و اقلیم در یک منطقه تبدیلشدهاند. تحقیقات نشان میدهد که از میان بیشمار ردیاب ایزوتوپی شناخته شده، غلظت دوتریم مازاد به رطوبت هوا و دما بسیار حساس هست. بنابراین ارزیابی تغییرات بلندمدت فرکانس دوتریم مازاد به کمک روش تحلیل طیفی به منظور تعیین تغییر اقلیم در بارش شهر شیراز و علت آن را هدف اصلی این مقاله است. بررسی تغییرات همبستگی میان ایزوتوپ دوتریم مازاد در بارش شیراز و منابع تامین کننده رطوبت غربی نشان میدهد که تاثیرپذیری رطوبت بارش شیراز از این جبه ه در بارشهایی با دوره بازگشت 6-8 ساله بعد از سال 1996 کاهش یافته است.

Keywords:

تحلیل طیفی پیوسته , موجک همدیسی , دوتریم مازاد