کاربرد آب و هواشناسی در برنامه ریزی توسعه صنعت گردشگری با استفاده ازمدل گردشگری TCI اصلاح شده، مطالعه موردی استان گیلان

استان گیلان به دلیل دارا بودن شرایط ویژه جغرافیایی، مناظر بدیع طبیعی و برخورداری از منابع آب فراوان در ردیف یکی از مهمترین مناطق گردشگری کشور میباشد. گردشگری مانند هر موضوع چند بعدی دیگر، یک سیستم است بنابراین می توان گفت نظام گردشگری علاوه بر عوامل اقلیمی متشکل از عناصری می باشد که این عناصر به عنوان مهم ترین عوامل در توسعه صنعت گردشگری مطرح می شوند . در این پژوهش با دوره آماری سال های 1997 تا 2012 با استفاده از شاخص های زیست اقلیمی TCI اصلاح شده ( عوامل اقلیمی و غیر اقلیمی ) اقدام به وزن دهی به عوامل موجود کرده و با استفاده از نرم افزار های کاربردی موجود، مناطق مختلف استان از نظر آسایش اقلیمی مورد بررسی قرار گرفته است و محدوده های زمانی مناسب برای گردشگری در هر کدام از شهرستانهای استان براساس شاخصهای فوق مشخص گردیده و با استفاده از نرم افزار GIS اقدام به تهیه نقشه پهنه بندی این شاخص در سطح استان شد. نتایج بدست آمده از شاخصهای زیست اقلیمی بیانگر این است که بهطور کلی دوره آسایش استان از ماه اسفند شروع تا اواخر خرداد و همچنین ماه های مهر و آبان ادامه مییابد. در ماه های فصل تابستان افزایش دما موجب کاهش آسایش اقلیمی در منطقه شده است. بنابراین و بر اساس تعیین شاخص TCI اصلاح شده نتایج حاصل از این شاخص نشان داد که علاوه بر متغیرهای اقلیمی عامل زیرساخت های گردشگری با وزن 0/36 در میان دیگر معیارها تاثیرگذارترین شاخص در توسعه گردشگری در استان گیلان می باشد. همچنین معیارهای توان اقتصادی، توان طبیعی، تسهیلات گردشگری و توان جمعیتی-اجتماعی به ترتیب در اولویتهای بعدی قرار دارند.بدین ترتیب با استفاده از پهنه بندی بدست آمده وضعیت اقلیمی و نیزگردشگری استان جهت توسعه این صنعت در استان گیلان تعیین گردید.

Keywords:

گردشگری , استان گیلان , شاخص اقلیمی TCI اصلاح شده , پهنه بندی اقلیمی