فیروزه حسینی گله زن - دانشجو کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدرضا بیاتی - استادیار، دانشگاه فردوسی مشهد
امید صفری - استادیار، دانشگاه فردوسی مشهد
عباس روحانی - استادیار، دانشگاه فردوسی مشهد

امروزه با توجه به اهمیت کیفیت آب در صنعت آبزی پروری، مدیریت سیستمهای آبزی پروری را مترادف با مدیریت آب در سیستم میدانند. از آنجا که اکسیژن محلول به عنوان تاثیرگذارترین پارامتر کیفیت آب مطرح میشود و همچنین تاثیر اساسی میزان اکسیژن محلول در فرایندهای زیستی آبزیان لازم است که روش مناسبی برای آگاهی از تغییرات آن در طول دوره پرورش به کار گرفته شود. از طرفی با توجه به زمانبر بودن و دقت کمتر روشهای تجربی و آزمایش مزرعهای استفاده از روشهای هوشمند مانند مدلسازی در این باره ضروری میباشد. تاکنون مدلهای مختلفی از جمله مدلهای ریاضی، مدلهای هیبریدی از روشهای هوش مصنوعی به منظور پیش بینی اکسیژن محلول در سیستمهای آبزیپروری ارایه شده است. اما برای آگاهی از میزان کارآیی هر مدل و معرفی مدل مناسبتر نیاز است که ویژگیهای یک مدل بهینه مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین هدف از این مقاله بررسی مدلهای مختلف پیش بینی میزان اکسیژن محلول در سیستمهای پرورش ماهی و شناسایی روش مناسب میباشد.

آبزی پروری، اکسیژن محلول، کیفیت آب، مدیریت، مدل