غلامرضا روشن
مریم عرب

در این مطالعه سعی برآن گردیده تا اثر تغییر اقلیم دهه های آینده بر میزان تقاضای انرژی و انتشار دی اکسید کربن یک تیپ ساختمانی غالب در شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب در سواحل جنوبی ایران و بر مبنای سه ایستگاه بوشهر، بندرعباس و چابهار مدلسازی شود. در مطالعه حاضر جهت پیش یابی داده های اقلیمی، از خروجی نرم افزار متیونورم و سناریوی A برای 3 دوره، دهه 2020، دهه 2040 و دهه 2060، استفاده گردیده و مدلسازی حرارتی ساختمان بر مبنای نرم افزار Design Builder انجام شده است. از جمله ی نتایج این تحقیق کاهش نیاز به انرژی گرمایشی برای دهه های آینده ایستگاه های مطالعاتی بوده، اما این کاهش تاثیر قابل ملاحظه ای بر الگوی مصرف انرژی داخل ساختمانها نخواهد داشت. زیرا برای دو ایستگاه بندرعباس و چابهار چیزی بیش از 95 درصد تقاضای انرژی برای دهه 2060 مربوط به تقاضای انرژی خنک کنندگی بوده که این مقدار برای بوشهر تقریبا شامل 80 درصد انرژی می باشد. در مجموع با توجه به افزایش نیاز به انرژی خنک کنندگی در ده ه های آینده، این عامل باعث افزایش بیشتر انتشار دی اکسید کربن خواهد بود که این انتشار در چابهار بیشتر از سایر ایستگاه های مطالعاتی می باشد.

مدل سازی اقلیمی، مدلسازی حرارتی ساختمان، سناریوهای تغییر اقلیم، انرژی، انتشار دی اکسید کربن