مدیریت روستایی، تعاملات یکپارچه ساختاری- کارکردی و توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی (مورد مطالعه: استان سمنان)

این پژوهش به بررسی فرآیند مدیریت روستایی، در ارتباط با تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی و تاثیراتآن بر توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی در استان سمنان، از دیدگاه روستاییان، مدیریت محلی و کارشناسانو مدیران سازمان های متولی مدیریت روستایی پرداخته است. برای تبیین دقیق موضوع مسیله، پژوهش حاضر بااستفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ارتباط بین شاخص های تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی وشاخص-های توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی را در قالب 9 شاخص، سنجیده است. یافته ها، نامناسب بودن جایگاهشاخص های تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی در فرآیند مدیریت روستایی را آشکار ساخت. به سخندیگر، از دیدگاه روستاییان، مدیریت محلی و همچنین کارشناسان و سازمان های متولی مدیریت روستایی درمنطقه مورد مطالعه، در تمامی شاخصها ، به غیر از شاخص یکپارچگی منابع مالی، تاثیر آماری معناداریمشاهده نشد. درواقع، اکثریت شاخص های مورد بررسی در یکپارچگی تعامل ساختاری-کارکردی، در وضعیتموجود، تبیین کننده وضعیت آینده توسعه پایدار سکونتگاه های روستایی منطقه مورد مطالعه، در راستای بهبودابعاد آن نیستند. بنابراین، اصلاح رویکرد فعلی مدیریت روستایی و گذار به مدیریت از پایین به بالا وغیرمتمرکز، فرصتهای مناسبی به منظور ایجاد هماهنگی ساختاری و کارکردی در فراگرد مدیریت روستاییفراهم خواهدساخت.

Keywords:

مدیریت روستایی , تعاملات یکپارچه ساختاری-کارکردی , توسعه پایدار , استان سمنان