توسعه گردشگری در شهرهای ساحلی با رویکرد برنامه ریزی راهبردی (پژوهش موردی : شهر رامسر)

توسعه گردشگری آثار مثبت و منفی متفاوتی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی رادرپی دارد که به تبع آن،محیط گردشگری نیز تاثیرات فراوانی از این توسعه میپذیرد. لذا جهت بیشینه سازی منافع وکمینه سازی مضرات آن، نیازمند برنامه ریزی راهبری مناسب و دقیق است. این مقاله به بررسی وضعیت گردشگریشهر ساحلی رامسر، به عنوان یکی از گردشگرپذیرترین شهرهای ایران، با هدف ارایه برنامه توسعه راهبردیگردشگری انجام پذیرفته است. روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی است، بدینصورت که برای جمع آوریاطلاعات از روشهای اسنادی، مشاهده و مصاحبه استفاده شده و جهت تجزیه و تحلیل داده های اخذشده و ارایهراهبردهای توسعه آن، تلفیق مدل SWOT و روش دلفی به کار رفته است. همچنین جهت تحلیل وضعیت کمبودها وکاستی های گردشگری شهر رامسر، به بررسی کاربری های مرتبط با امر گردشگری و تجزیه و تحلیل سرانه و درصدآنها پرداخته شده است. نتایج بررسیها نشان میدهد که وجود جاذبه های گردشگری با پتانسیل بالا در حوزه نفوذشهر رامسر به عنوان مهمترین فرصت و در رده بعدی فرصت مهمی چون تهیه طرح عمرانی بزرگ کنارگذرساحلی رامسر، موقعیت مناسبی برای توسعه و تجدید حیات گردشگری فراهم آورده است. همچنین یافته های حاصلاز تجزیه و تحلیل عوامل بیرونی و درونی نشان داد که ناحیه گردشگری رامسر در یک موقعیت محافظه کارانه قراردارد و باید از توانمندیها و نقاط قوت خود جهت برونرفت از این وضعیت در راستای بهبود شرایط محیط بیرونکمک بگیرد.

Keywords:

گردشگری شهری , برنامه ریزی راهبردی , مدل دلفی , مدل SWOT , شهر رامسر