مطالعه تطبیقی مدیریت بحران شهری و تاب آوری محله های شهری، مطالعه موردی: محله جعفری

ایران یکی از زلزله خیزترین کشورهای دنیا محسوب می شود و شهرهای آن در رابطه با این پدیده ی طبیعیآسیب های فراوان دیده اند. بررسی آمار لرزه های با بزرگی بیش از 6/5 ریشتر حاکی از آن است که در یکصد سال گذشته حدود چهل زمین لرزه در ایران رخ داده است. بنابراین باید توجه داشت که در کشور ما به طور متوسط هر 2/5 سال یک زمین لرزه ی شدید یا خیلی شدید رخ می دهد. اما آنچه از این پدیده ی طبیعی فاجعه می سازد عدم برنامه ریزی، بی توجهی، ضعف فناوری، مدیریت و عدم آمادگی جهت مقابله با عواقب آن است.بنابراین با شناخت اصول و شیوه های صحیح مقابله با بحران و تهیه و تدوین برنامه جامع بحران می توان درجهت حفظ آمادگی لازم و کاهش خسارت های مالی و تلفات جانی با مدیریت واحد بحران در مسیر توسعهپایدار حرکت نمود. شهر بروجرد به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی چند گسل مهم، یکی از شهرهای زلزله خیزکشور می باشد که زلزله 6/1 ریشتری در سال 1385، بزرگ ترین زلزله این شهر در دهه های اخیر بوده است. در شهر بروجرد محله جعفری به دلیل نزدیکی به مرکز شهر و وجود تنوع در بافت آن ( ترکیبی از بافت قدیمی وجدید) به عنوان نمونه موردی جهت بررسی انتخاب گردید. هدف تحقیق بررسی زلزله و اثرات آن بر محلهجعفری شهر بروجرد و مدیریت بحران پس از حادثه در این محله می باشد. روش تحقیق در این پژوهشتوصیفی- تحلیلی از نوع کاربردی است که به صورت کتابخانه ای و بازدید میدانی انجام شده است. نتایجبررسی نمایانگر آسیب پذیری شدید ساختمان های محله هنگام وقوع زلزله می باشد. به طور کلی نتیجه بررسینشانگر عدم مقاومت ساختمان های محله در برابر زلزله و لزوم مدیریت بحران کارا می باشد.

Keywords:

زلزله , محله جعفری , مدیریت بحران , شهر بروجرد