تحلیل از زمینه های تاب آوری محله های شهری، مطالعه موردی: محله جعفری شهر بروجرد

شهر بروجرد به واسطه قرار گرفتن در دشت سیلاخور، شهری زلزله خیز است که وقوع زلزله 7/9 ریشتری درسال 1378 و 6 ریشتری در سال 1385 گواه این مدعاست. وقوع این سانحه و خسارات و تلفات وارده از یکسو و عدم امکان پیش بینی این پدیده از سوی دیگر، لزوم بررسی آسیب پذیری ساختمان های شهری و مقاومسازی آن ها در مقابل زلزله را ضروری می سازد. در این میان بافت فرسوده به علت قدیمی بودن و عدماستاندارد بودن ساختمان های آن بیش از سایر مناطق در معرض خطر ناشی از زلزله قرار دارد. در همین راستامقاله حاضر با هدف بررسی تاب آوری این محدوده و محله جعفری و مقاوم سازی آن ها در مقابل زلزله بااستفاده از روش کوکران، تعداد 50 پرسشنامه در بافت توزیع گردید و تحلیل های آن با استفاده از روش دلفیانجام شده است. نتایج تحلیل ها؛ وجود ضعف کالبدی محله جعفری را نشان می دهد و بیانگر این مطلب استکه با توجه به تاب آور نبودن محله جعفری، وقوع حادثه ای مانند زلزله، خسارات و تلفات بسیاری را در پیخواهد داشت.

Keywords:

زلزله , زلزله , بافت فرسوده , تاب آوری , محله جعفری , شهر بروجرد