بررسی ساختار بادگیرهای سنتی و مدرن در تهویه مطبوع ساختمان ها جهت بهینه سازی مصرف انرژی

بادگیر یکی از عناصر معماری ساختمان می باشد که با رویکرد اقلیمی و با اشکال مختلف در شهرهای مرکزی و جنوبایران ساخته و بر حسب ارتفاع و جهت باد مطلوب طراحی و اجرا شده است به این صورت که؛ توانسته با هدایت جریان بادبه داخل ساختمان، سبب تعدیل دما و تامین حدود آسایش حرارتی فضای زندگی شود و انرژی پاک و کم هزینه مورد نیازبرای تهویه و سرمایش فضای داخلی را تامین کند. اما با گذشت زمان و بالا رفتن سط توق آسایشی جامعه و برخیمعظلات عملکردی بادگیرهای سنتی، باعث شده تا استفاده از سیست مهای سرمایشی مکانیکی جایگرین آن شود. پس اینسوال مطرح است که، این معظلات و نارسایی های عملکردی بادگیرهای سنتی چه می باشد و بهره گیری از نحوه ی عملکردبادگیرهای سنتی چگونه موجب ایجاد ساختاری مناسب برای بادگیرهای مدرن، جهت تامین سرمایش ساختمان هایامروزی و در نتیجه بهینه سازی مصرف انرژی، خواهد شد لذا این پژوهش که از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد با مطالعهاسنادی و تحلیل و بررسی ساختار نمونه بادگیرهای سنتی و مدرن به کار رفته در ساختمان ها این نتیجه حاصل گردید که؛مزیت طرح های مربوط به بادگیرهای جدید نسبت به بادگیرهای متداول یا سنتی، از لحاظ میزان هوارسانی به ساختمان وسرمایش تبخیری هوا بوده که می توان از آن در ساختمان های جدید به ویژه برای مناطق گرم و خشک استفاده نمود.

Keywords:

بادگیر سنتی , بادگیر مدرن , تهویه مطبوع , صرفه جویی انرژی