بررسی تاثیر بکارگیری سیستم های توصیه گر بر افزایش مدت زمان حضور کاربر در سامانه های آموزشی

هدف پژوهش بررسی تاثیر سیستم های توصیه گر بر افزایش مدت زمان حضور کاربر، در سامانه های آموزشی می باشد. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع زمینه یابی استفاده شده است. جامعه آماری مشتمل بر دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد الکترونیکی در سال 1395 بوده است. چون اندازه جامعه حدود 15000 نفر می باشد، لذا برای تعیین اندازه نمونه آماری از جدول کریجسی و مورگان، 275 نفر درنظر گرفته و روش نمونه گیری تصادفی ساده سیستماتیک بوده است. جهت جمع آوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته تحت وب استفاده گردید. برای پایایی، ضریب آلفای کرونباخ 0/89 محاسبه شده که از پایایی بالایی برخوردار است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا آماره های توصیفی مربوط به ویژگی های پاسخ گویان نمونه وسپس آماره های توصیفی مربوط به متغیر های وابسته و مستقل و ابعاد آنها که با گرایشات مرکزی، پراکندگی، جداول یک بعدی و نمودار مورد سنجش قرار گرفته و آماره های استنباطی شامل آزمون های فرضیه های تحقیق با استفاده از آزمون شایبر ویلک و کولموگروف اسمیرنف برای تعیین استاندارد بودن داده ها و آزمون دوجمله ای برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که 95 درصد پاسخگویان معتقدند که بکارگیری سیستم توصیه گر در سامانه آموزشی بر روی افزایش مدت زمان حضور کاربر در سامانه تاثیر دارد.

Keywords:

سیستم های توصیه گر , مدت زمان حضور کاربر , سامانه آموزشی