شناسایی و اولویت بندی شاخص های اثربخشی سیستم های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه پیام نور

هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی شاخص های اثربخشی سیستم های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه پیام نور بود. این تحقیق از نظر هدف پژوهش توسعه ای و به لحاظ شیوه بررسی متغیرهای پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. دسته اول جامعه آماری، بمنظور سنجش اعتبار شاخص ها و شاخص های سنجش اثربخشی یادگیری الکترونیکی، ا ز روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی برحسب نوع کاربری (دانشجویان، دانش آموختگان و اساتید دانشگاه پیام نور) استفاده شد که تعداد 384 نفر به سوالات پرسشنامه پاسخ داد. در دسته دوم بمنظور اولویت بندی شاخص ها و شاخص های سنجش یادگیری الکترونیکی، از روش نمونه گیری هدفمند برای دریافت نظر خبرگان استفاده شد. به طوری که 20 نفر خبره در حوزه یادگیری الکترونیکی شناسایی و پرسشنامه در اختیار آنها قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. پرسشنامه شماره یک با هدف شناسایی شاخص های سنجش اثربخشی سیستم های یادگیری الکترونیکی در قالب طیف لیکرت طراحی گردید و پرسشنامه شماره دو با هدف اولویت بندی شاخص های اثر بخشی سیستم های یادگیری الکترونیکی دانشگاه ها بر اساس مقایسات زوجی طراحی شد. آمار تحلیلی این تحقیق شامل دو بخش می باشد، در بخش اول شامل تجزیه و تحلیل داده های مربوط به پرسشنامه شناسایی شاخص های سنجش اثربخشی سیستم های یادگیری الکترونیکی در دانشگاه ها که با استفاده از آزمون t تک نمونه ای موردتحلیل قرار گرفت، و شاخص ها و شاخص های معنادار استخراج گردید. در بخش دوم با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی شاخص ها و شاخص های انتخاب شده رتبه بندی می گردند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که کیفیت اطلاعات، کیفیت خدمات، کیفیت سیستم و زیرساخت، عوامل پشتیبانی، خصوصیات استاد، خصوصیات دانشجو، محیط یادگیری الکترونیکی به ترتیب رتبه های اول تا هفتم را به خود اختصاص داده اند.

Keywords:

سیستم یادگیری الکترونیکی , یادگیری الکترونیکی , شاخص های یادگیری الکترونیکی