سیروس قنبری - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلیسینا، ایران
طیبه اقبالی شورینی - کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلیسینا، ایران

باتوجه به اهمیت و جایگاه اثربخشی در سازمان ها علی الخصوص در سازمان های با فلسفه وجودی و ماموریتی آموزشی نظیر دانشگاه ها، لزوم بررسی وضعیت اثربخشی در این سازمانها را دو چندان نموده است تا بدین واسطه با مشخص شدن نقاط قوت و ضعف آن اقدام به اتخاذ راهکارهایی برای بهبود و یا حفظ وضعیت گردد. هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا از دیدگاه کارکنان در سال تحصیلی 96-97 بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی بود و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان غیر هیات علمی دانشگاه بوعلیسینا به تعداد 704 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان 256 نفر به عنوان نمونه برآورد گردید. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه اثربخشی سازمانی هسو (2002) استفاده شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوایی و صوری و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/92 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک گروهی، آزمون t گروه های مستقل، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی با بهره گیری از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج آزمون t تک گروهی نشان داد که میزان اثربخشی سازمانی دانشگاه بوعلی سینا از دیدگاه کارکنان کمتر از حد متوسط است. همچنین نتایج آزمون t گروه های مستقل نشان داد بین میانگین اثربخشی سازمانی از دیدگاه کارکنان زن و مرد تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین با توجه به نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه بین میانگین اثربخشی سازمانی از نظر کارکنان به لحاظ سن آنها تفاوت معناداری مشاهده شد ولی به لحاظ میزان تحصیلات، نوع استخدام، سابقه خدمت و واحد سازمانی محل خدمت تفاوت معناداری بین دیدگاه کارکنان مشاهده نشد.

اثربخشی سازمانی، سازمان، دانشگاه بوعلی سینا