تاثیر تفکیکی شرکت های هموارساز و غیر هموارساز سود بر روابط بین نسبت های بدهی و سودآوری شرکت

در اغلب موارد، مطالعات انجام شده به بررسی نسبت بدهی با نسبت های سود آوری پرداخته اند. اما یکی از فاکتورهای دیگری که در این زمینه می تواند نقش آفرینی کند و در کمتر مطالعه ای به طور مستقیم به آن پرداخته شده، هموارسازی سود در شرکت ها است. از سویی دیگر در مطالعات معدودی نیز که به بررسی این مهم پرداخته اند نتایج متناقضی مشاهده شده است. این پژوهش به بررسی رابطه بین نسبت های بدهی و نسبت های سودآوری به تفکیک شرکت های هموارساز و غیر هموارساز سود، پرداخته است. جامعه مطالعاتی شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بوده و بازه زمانی تحقیق بین سالهای 1396 -1392 بوده است. به این منظور با استفاده از شاخص ایکل به تقسیم بندی شرکت ها به دو گروه شرکت های دارای هموارسازی سود و غیر هموارسازی پرداخته شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی و رگرسیون بهره جسته شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین نسبت بدهی به دارایی و نسبت های سودآوری در شرکت های هموارساز و غیر هموارساز، ارتباط معناداری وجود دارد و هموارسازی سود تاثیری بر ارتباط بین نسبت های بدهی و نسبت های سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران ندارد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تاثیرپذیری روابط میان نسبت بدهی با نسبت های سود آوری مبتنی بر شرکت های دارای هموارسازی یا غیرهموارسازی، از تعمیم پذیری در تمامی شرکت های بورسی برخوردار نمی باشد و بر همین اساس، باید روابط میان این متغیرها و تاثیرپذیری آن ها از عمل هموارسازی، در بین شرکت های پذیرفته شده در هر بورس متفاوت، به طور مجزا تحلیل شوند.

Keywords:

نسبت های بدهی , نسبت های سودآوری , هموارسازی سود , شرکت های هموارساز , شرکت های غیر هموارساز