تحلیل ارتباط بین فراموشی سازمانی هدفمند و خلاقیت فردی با نوآوری سازمانی ( مورد مطالعه: بیمارستان شهید چمران کنگاور)

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط فراموشی سازمانی هدفمند و خلاقیت فردی با نوآوری سازمانی می باشد. روش پژوهش توصیفی – همبستگی بود، و به لحاظ هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان بیمارستان شهید چمران کنگاور به تعداد 260 فرد می باشد. که با مراجعه به جدول کرچسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده 150 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه فراموشی سازمانی هالن و فیلیپس((2004، پرسشنامه خلاقیت رندسیپ ( 1979) و پرسشنامه نوآوری سازمانی جیمنز((2008 استفاده شد. ضریب پایایی بهدست آمده از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فراموشی سازمانی (0/80)، پرسشنامه خلاقیت (0/82) و پرسشنامه نوآوری سازمانی (0/83) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی(ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون رگرسیون چندگانه) و نرم افزار SPSS 20 استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین فراموشی هدفمند (0/268) و خلاقیت فردی (0/452) با نوآوری سازمانی مدیران و کارکنان بیمارستان شهید چمران کنگاور در سطح %5 ارتباط معناداری و مثبتی وجود دارد نتایج تجزیه و تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که فراموشی س هدفمند و خلاقیت توانسته اند حدود 0/193 درصد از واریانس تغییرات نوآوری سازمانی را پیش بینی کنند. و با توجه به مقدار =Beta0/464 میتوان گفت بین این دو متغیر، مولفه خلاقیت بیشترین تاثیر را در پیشبینی میزان نوآوری سازمانی مدیران و کارکنان بیمارستان شهید چمران کنگاور دارد. لذا به منظور افزایش نوآوری در سازمان توجه به خلاقیت و فراموشی هدفمند به عنوان عاملی راه گشا جهت حذف هدفمند عوامل منسوخ و کهنه و رفع احتیاجات جدید سازمان در راستای تحقق اهداف ضروری به نظر می رسد..

Keywords:

فراموشی سازمانی هدفمند , خلاقیت , نوآوری سازمانی , بیمارستان شهید چمران کنگاور