حذف ترکیبات مونوآروماتیک از آبهای آلوده به ترکیبات نفتی

ترکیبات مونوآروماتیک ( شامل بنزن ، تولوئن و مخلوط زایلن ها) ، بعنوان یکی از شاخصهای مهم آلودگی منابع آب به مواد نفتی بشمار می رود. در این تحقیق حذف آلاینده های آروماتیک از آبهای آلوده مورد بررسی قرار گرفته است .این مطالعه شامل بررسی میزان دفع آلاینده های آروماتیک در اثر هوادهی ، قابلیت جذب سطحی آلودگی ها توسط کربن اکتیو گرانوله و بکارگیری یک روش نوین ترکیبی ( فیزیکی- بیولوژیکی ) می باشد. تزریق هوا در آبهای آلوده به ترکیبات مونو آروماتیک می تواند باعث حذف آلودگیها از 140000 به 5 میکروگرم در لیتر در مدت زمان یک ساعت با نرخ هوادهی 0/33 حجم هوا به ازای حجم مایع در دقیقه گردد. ولی در این فرآیند آلودگیها صرفاً از فاز مایع به فاز گازی انتقال می یابند. همچنین فرآیند جذب سطحی با استفاده از کربن اکتیوگرانوله ، قابلیت حذف آلاینده های آروماتیک (مطابق رابطه ایزوترم فووندلیش) تا حد استانداردهای آب قابل شرب را دارا می باشند. اما در این پروسه نیز ،آلاینده ها از فاز مایع به فاز جامد منتقل می گردند که پس از رسیدن فاز جامد به حالت اشباع ، هزینه های مربوط به احیاء و یا دفع اصولی مواد زائد تولیدی ، قابل ملاحظه می باشد. بنابراین روش های مذکور به تنهایی جزء تکنولوژیهای سبز محسوب نمی گردند. نتایج مطالعات نشان داد ،کربن اکتیو بعد از بارگذاری با تولوئن (به عنوان یک ترکیب مونوآروماتیک) میتواند به وسیله یک فرآیند تصفیه زیستی بی هوازی به کمک گونه باکتری تولوئن خوار، احیاء گردد. داده ها معرف آنست که بعد از 48 ساعت 90 درصد آلودگی های جذب شده بر روی کربن فعال mg toluene/g GAC)100 می تواند در یک بیوراکتور بی هوازی نیمه پیوسته احیاء گردد

Keywords:

مونوآروماتیک , آلودگی نفتی , تولوئن , هوادهی , تصفیه بی هوازی