تاثیر محلول پاشی عناصر منگنز و آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد کمی و کیفی ارقام آفتابگردان

به منظور برر سی تاثیر محلول پا شی عنا صر منگنز و آهن بر عملکرد و اجزای عملکرد کمی و کیفی ارقام آفتابگردان، آزمای شی در سال 1395 در مزرعه تحقیقاتی پژوه شکده ک شاورزی دان شگاه زابل به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این آزمایش تیمار ارقام در دو سطح شامل آذر گل (A1) و فرخ (A2) به عنوان عامل اول و عامل دوم شامل مقادیر مختلف کود آهن در سه سطح شامل: شاهد (B1)، محلول پاشی دو در هزار (B2)، محلول پاشی چهار در هزار (B3) و فاکتور سوم شامل مقادیر مختلف کود منگنز در سه سطح شامل: شاهد (C1) محلول پا شی دو در هزار، (C2) محلول پا شی چهار در هزار (C3) بودند. بر ا ساس نتایج تجزیه واریانس داده ها اثر محلول پا شی کود آهن بر همه صفات گیاهی آفتابگردان بجز وزن هزاردانه و ارتفاع بوته معنی دار بود. بر ا ساس نتایج حا صل از مقایسه میانگینها بی شترین عملکرد بیولوژیک 15040/3) کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه 1847/33) کیلوگرم در هکتار)، درصد پروتیین دانه 12/97) درصد) و درصد روغن دانه 15/04) درصد) از تیمار محلول پاشی 4 در هزار کود آهن به دست آمد. علاوه بر این بر اساس نتایج تجزیه واریانس داده ها اثر محلول پاشی کود منگنز بر همه صفات گیاهی آفتابگردان بجز بر وزن هزاردانه، درصد پروتیین دانه و درصد روغن دانه معنی دار بود.. با توجه به نتایج آزمایش، به منظور تولید دانه آفتابگردان رقم فرخ و به منظور تولید روغن رقم هیبرید آذرگل به همراه محلول پاشی 4در هزار کود آهن و 4 در هزار کود منگنز برای کشت در منطقه توصیه می شود.

Keywords:

آهن , منگنز , ارقام آفتابگردان , ارتفاع , تعداد دانه در طبق , وزن هزاردانه