حسن علی بخشی - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصادکشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
ابوالفضل محسنی - دانشجوی دکتری اقتصادکشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
یونس دهداری - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصادکشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

از جمله سیاستهای پیشنهاد شده جهت کاهش مصرف آب در کشاورزی، ممنوعیت کشت محصولات با نیاز آبی بالا است. این سیاست ممکن است راه حل مناسبی برای مقابله با مصرف روزافزون آب باشد اما از آنجا که سیاستهای مختلف دارای ابعاد اقتصادی متفاوتی میبا شند، لذا بایستی تاثیرگذاری هر سیا ست در تحقق اهداف و همچنین پیامدهای آن با دقت مورد برر سی قرار گیرند. سیا ستهای کشاورزی مختلف را میتوان قبل از اعمال آنها با ا ستفاده از مدلهای برنامه ریزی ریا ضی تجویزی و یا مدلهای برنامه ریزی ریا ضی اثباتی که برای غلبه بر ا شکالات مدلهای تجویزی، در تحلیل سیا ست، تو سعه پیدا کرده اند، مورد تحلیل قرار داد. در این را ستا پیامدهای سیا ست ممنوعیت کشت محصولات آببر در د شت مشهد، با ا ستفاده از یک مدل برنامه ریزی ریا ضی اثباتی مورد برر سی قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که اگر کشت هر یک از 4 محصول آببر چغندرقند، سیب زمینی، یونجه و گوجه فرنگی که دارای بیشترین نیاز آبی در این دشت میبا شند، به تنهایی ممنوع شود مقدار مصرف آب کاهش نمییابد زیرا کشاورزان محصول دیگری را جانشین آن میکنند . اما ممنوعیت همزمان کشت هر 4 محصول باعث کاهش مصرف آب می شود. با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد میشود که دولت برای موفقیت در سیا ست محدودیت محصولات آببر باید همه مح صولات با نیاز آبی بالا در منطقه را شنا سایی نموده و محدودیت سطح زیرکشت به طور همزمان برای تمامی این محصولات اجرا گردد.

محصولات آب بر، برنامه ریزی ریاضی مثبت