بررسی اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی در درس علوم تجربی بر باورهای هوشی وخود- راهبری یادگیری دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی

این مطالعه، باهدف بررسی اثربخشی روش تدریس بدیعه پردازی در درس علوم تجربی بر باورهای هوشی وخود- راهبری یادگیری دانش آموزان پسر پایه ششم مقطع ابتدایی شهرستان سرپل ذهاب انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان سرپل ذهاب می باشد که درسال1394-95مشغول به تحصیل بودند .روش نمونه گیری، تصادفی خوشه ای چند مرحله ای می باشد . به این ترتیب که از بین کلیه مدارس ابتدایی شهرستان سرپل ذهاب یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب، ودرمدرسه مذکور2گروه آزمایشی به صورت تصادفی انتخاب ومورد بررسی قرارگرفتند . با توجه به طرح تحقیق، تعداد هریک از افراد درگروه های موردبررسی25نفر می باشد، به این ترتیب 50 نفربه عنوان حجم نمونه مورد بررسی قرار گرفته اند. این تحقیق ازنظرهدف، کاربردی وازنظرنحوه اجرا، نیمه آزمایشی است. ابزار گرد آوری داده ها مقیاس باورهای هوش عبدالفتاح وییتس((2006 و پرسشنامه رخوراهبری یادگیری خودتنظیم پینتریچ ودی گروت((1990 بود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی دار یافت شد . با توجه به ارتباط مثبت معنی دار بین متغیرهای مورد بررسی روش آموزش بدیعه پردازی به منظور ارتقای باورهای هوشی وی خودراهبری یادگیری پیشنهاد می گردد.

Keywords:

روش بدیعه پردازی , با ورهای شیوه یادگیری , خو دراهبری یادگیری , دانش آموزان