بیتا حاجی ابراهیم عراقی - کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد تهران، ایران.
سیدمرتضی نوربخش - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد تهران شمال، ایران.

رضایت شغلی به عنوان احساس کلی افراد نسبت به شغلشان تاثیر مستقیمی بر زندگی فردی، اجتماعی و سازمانی دارد و نقش تعیین کنندهای در بهداشت روانی و جسمانی ایفا میکند. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان رضایت شغلی بر اساس هوش هیجانی و فرسودگی شغلی طراحی و انجام شد . مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی (پیش بینی) بود. جامعه آماری این مطالعه را کلیه آرایشگران ( میکاپ آرتیستهای) زن شهر تهران در سال 1396 تشکیل دادند. نمونه این پژوهش متشکل از 200 زن آرایشگر بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و به پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (1967)، پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ (1996) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلاچ و جکسون (1986) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با بهرهگیری از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام در نرم افزار SPSSV20 انجام شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین هوش هیجانی و تمامی مولفه های آن (خودانگیزی، خودآگاهی، خودکنترلی، همدلی و مهارتهای اجتماعی) با رضایت شغلی همبستگی مثبت و معنادار مشاهده گردید. رابطه فرسودگی شغلی و تمامی ابعاد آن (خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و احساس عدم کفایت شخصی) با رضایت شغلی منفی و معنادار بود. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام نیز حاکی از آن بود که هوش هیجانی به صورت مثبت و معنادار و فرسودگی شغلی به صورت منفی و معنادار و به ترتیب 0/44 و -0/40 از واریانس رضایت شغلی را پیش بینی میکنند. بنابراین، به منظور بهبود رضایت شغلی توجه به متغیرهای هوش هیجانی و فرسودگی شغلی طی پژوهشهای آتی و کارآزماییهای بالینی با هدف طراحی مدلهای مداخله مناسب و تلاش برای ارتقاء کیفیت سودمند خواهد بود.

رضایت شغلی، فرسودگی شغلی، هوش هیجانی