بررسی اثربخشی معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری مادران دانش آموزان دوره دوم متوسطه استثنایی شهر اصفهان

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر بخشی معنویت درمانی گروهی برتاب آوری مادران دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم استثنایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 95-96 می باشد. روش پژوهش آزمایشی است. آزمودنیهای پژوهش 11تن از مادران دانش آموزان فوق الذکر بودند که با روش نمونه گیری دردسترس بصورت تصادفی انتخاب و در دو گروه 7 نفری آزمایش وکنترل، جایگزین شدند. آنگاه با بهره گیری از آزمونهای تاب آوری( کانر و دیویدسون ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. متغیر مستقل در این پژوهش، معنویت درمانی گروهی بودکه برروی آزمودنیهای گروه آزمایش اعمال گردید، در حالی که گروه گواه در معرض هیچ گونه مداخله ای قرار نگرفت. 2 ماه بعد از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری هم در مورد هر دو گروه اجراشد. یافته ها نشان داد که برگزاری جلسات آموزش معنویت درمانی گروهی بر تاب آوری مادران گروه آزمایش موثر بوده است.

Keywords:

معنویت درمانی گروهی , تاب آوری , دانش آموز استثنایی