سیدعطاء الله سینایی - استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران

ابوریحان بیرونی، دانشمند بزرگ اسلامی (متوفی 440 ه. ق)، به رغم بنیان های عمیق فلسفی در نوشتار، به فلسفه شهرت نیافت؛ زیرا به مسایل علمی و تجربی علاقمندی بیشتری داشت. وی روش شناس بزرگی بود و هر دانشی را با روش علمی خاص پیش می برد و بدون متدلوژی کار نمی کرد. قرن ها پیش روش استقراء را برای تبیین رخدادها بکار می برد، کارکردگرایی، پدیدار شناسی، مطالعه تطبیقی و روش های دیگر ترکیبی از تحقیق الگوهای روشناسی وی در مطالعات متعدد اجتماعی و طبیعی هستند به شیوه امروزی دنبال می شد. با توجه به اهمیت و جایگاه ابوریحان بیرونی در تاریخ علمی ایران و جهان، این مقاله با روش توصیفی این مقاله به بررسی کاربرد روش علمی در آثار وی می پردازد.

ابوریحان بیرونی، روش شناسی، کتاب تحقیق ماللهند