ضرورت تعیین چارچوب طراحی در کارگاه های طراحی معماری

انسانها دارای استعدادهای متفاوتی هستند که بخش عمده ای از آنها به صورت نهفته است و در مسیر یادگیری با روش های معمول این قوا به طور کامل به فعلیت در نمی آیند . در روند آموزش طراحیعوامل، عدیده ای در شکل گیری فهم معماری دخالت دارند که ارتباط و تاثیر این عوامل بر یکدیگر از هم تفکیک ناپذیر می باشد. از این رو در این روند می باید ارتباط بین مراحل مختلف طراحی آموزشی حفظ شده و در حل مسایل از دو ویژگی استدلال و ابداع به صورت همزمان بهره گرفتدر. این مقاله، نگارنده به معرفی الگویی در روند آموزش طراحی جهت بکارگیری استعداد دانشجویان با استفاده از ویژگی های برنامه دهی موضوع-محور دورک می پردازد که ساختار اصلی این پژوهش در قالب پژوهش تحلیل محتوا با روشی تفسیری - تبیینی، از طریق گردآوری و توصیف اطلاعات مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته است. برنامه دهی پیش از طراحی( ( Pre-design programming شکلی از طراحی پژوهی ، فرآیند منظم جمع آوری اطلاعات خام ، تحلیل و سازماندهی اطلاعات کاربردی است که طی آن ، کلیه ی تاثیرات بر محیط مورد نظر بررسی می شود . این فرآیند ، فرآیندی است منظم و با قاعده که با فرآیندهای علمی تفاوت دارد ، زیرا با مردمی واقعی در مجموعه های واقعی و با مسایل پیچیده و خاص آنها سر و کار دارد . در واقع فرآیند برنامه دهی معماری شامل الگویی نظام مند جهت تهیه ی کامل مدارک مطالعاتی طراحی می باشد. بعبارت دیگر طی این فرآیند کمک می کند تا طراحی بر مبنای یک پژوهش عملی شکل گرفته و از بیهودگی و بی فایده بودن نجات یابد. در ضمن، ساختار اصلی الگوی برنامه دهی دورک و تمرینی که می تواند در آموزش این الگو و بکارگیری استعدادهای نهفته ی دانشجویان به تقویت دیسیپلین طراحی و قوه ی خلاقیت آنان بینجامد، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

Keywords:

سیستم آموزش طراحی معماری , طراحی پژوهشی , برنامه دهی معماری