تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر عملکرد دانه، شاخص های فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیک گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر شاخص های فلورسانس کلروفیل و برخی صفات فیزیولوژیک گندم در شرایط دیم، آزمایشی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور مورد بررسی شامل سطوح آبیاری (آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی، خوشه دهی و عدم آبیاری یا کشت دیم)، و کاربرد کودهای زیستی در چهار سطح (تلقیح بذر با آزوسپریلیوم، کاربرد میکوریز، کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم و بدون کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد) بود. عدم آبیاری تلقیح بذر با آزوسپریلیوم بالاترین شاخص فلورسانس کلروفیل و ترکیب (عدم آبیاری کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم) کمترین این شاخص F0 و ترکیب (آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم) بالاترین و ترکیب (آبیاری تکمیلی در مرحله خوشه دهی کاربرد توام میکوریز و آزوسپریلیوم) کمترین شاخص Fm را به خود اختصاص دادند. شرایط دیم موجب کاهش محتوای نسبی آب برگ نسبت به آبیاری تکمیلی در مرحله خوشه دهی شد. تنش خشکی باعث کاهش 19/85 و 21/67 درصدی عملکرد نسبت به آبیاری تکمیلی در مرحله خوشه دهی و آبیاری تکمیلی در مرحله آبستنی شده است. در کل آبیاری تکمیلی باعث کاهش FO و افزایش Fm و FVM شده و همچنین اعمال تنش (عدم آبیاری) باعث کاهش عملکرد دانه و SPAD و افزایش محتوی نسبی آب برگ گردید.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , کود زیستی , رقم رصد , شاخص های فلورسانس کلروفیل