دولت کارآفرین؛ درس هایی آموخته ازتجربه ناب تایوان

در سال های اخیر بحث کارآفرینی دولتی و دولت کارآفرین بیش از گذشته به چشم می خورد. واژه کارآفرینی شامل ادراک وعمل است و ادراک و عمل نشان می دهد که کارآفرینی باید به صورت یک مفهوم کاربردی و پویا به جای یک مفهوم توصیفییا ایستا درک شود. لذا رابطه ای بین بخش دولتی و کارآفرینی وجود دارد. در حال حاضر نیز این اجماع عمومی حاصل شدهکه دولت ها باید در اقتصاد نقش فعالی ایفا کنند. با این حال در ایران همچنان برخی از اندیشمندان و سیاست گذاران دولت وبخش خصوصی را در تقابل با هم و دخالت دولت در اقتصاد را بزرگ ترین مشکل کشور می دانند. دستیابی به اقتصاد آزادمبتنی بر بازار ، نیازمند اقدامات فراوانی است که خصوصی سازی یکی از آنها است. اما کشور تایوان را میتوان در دستهکشورهایی قرار داد که طی نیمقرن گذشته توانستهاند با شتاب بسیار زیاد در مسیر توسعه از یک وضعیت ناخوشایند بهوضعیت مطلوب کوچ کنند. تجربه این کشور در مسیر توسعه به دلیل وجود سیاستگذارانی است که میتوان از آنها با تعبیرمعماران توسعه اقتصادی یاد کرد. این سیاستگذاران که به نوعی هم از مقبولیت داخلی و هم از وجهه بینالمللی برخوردارند،علاوه بر حذف مصایب ناشی از مناقشات سیاسی ، شتاب توسعه را تحت تاثیر نیروهای ناشی از کمک های مالی و فنینهادهای دولتی و بین المللی افزایش داده اند.به عقیده کارشناسان اجرای سیاست هایی نظیر نرخ بسیار بالای پس انداز و سرمایه گذاری، ترکیب نفوذ خارجی سازنده وپراکنش ایده های تجاری از ژاپن و ایالات متحده ، راهبرد موثر صنعتی شدن دولتی ، آزادسازی انرژی انسانی و خلاقیت ازطریق بازار آزاد ، رونق اقتصادی دهه 1960 ناشی از جنگ ویتنام ، راهبرد رشد بر پایه صادرات در دوره رشد سریع اقتصادجهانی در اوایل دهه 1960، کمک های مستقیم آمریکا و استفاده این کشور از کمک ها برای سرمایه گذاری و نه مصرف، اخلاقکار و نگرش تولیدی نیروی کار تایوان، جهش به سمت کارآفرینی جزیره نشینان توانمند محلی که به دنبال فرصت برایپیشرفت بودند و ضرورت توسعه اقتصادی موجب رشد چشمگیر تایوان در دهه اخیر شده است.

Keywords:

دولت کارآفرین , توسعه , سیاست اقتصادی , رشد اقتصادی