ارایه مدلی جدید جهت تخصیص تجهیزات امدادی به منظور حداکثر سازی پوشش نقاط تقاضا در مواقع بحران

هزاران قربانی و میلیون ها تن از مردم هر ساله تحت تاثیر حوادث طبیعی از جمله زلزله و سیل هستند. بنابرین آمادگیبرای واکنش های سریع که در مدیریت بحران در نظر گرفته می شود، ضروری به نظر می رسد.به طور کلی میتوان گفت که لجستیک در شرایط بحران همچون زلزله شامل عمیاتهای قبل از حادثه مانند مشخصکردن پناهگاه ها، مکانیابی تسهیلات و... و عملیات های بعد از حادثه همچون انتقال مصدومان به بیمارستان ها، تخلیه سریع و.. می باشد. مسیله تخصیص غالبا جز مسایلی می باشد که هم می توان جزء عملیات های بعد از حادثه و هم جزء عملیات های قبل ازحادثه به شمار آورد. در مورد بعد از حادثه میتوان به تخصیص منابع از هریک از تسهیلات به نقاط تقاضا با توجه مقدارتقاضاهایی که بعد از حادثه برای هریک از منابع پیدا کرده اند و در مورد قبل از حادثه میتوان به برنامه ریزی تخصیص منابعبرای هر یک از تسهیلات به منظور پوشش نقاط تقاضا در صورت بروز حادثه اشاره کرد که در این صورت باید معین کردکه در هریک از تسهیلات موجود چه میزان کالای امدادی قرار گیرد.در این پژوهش سعی شده است با استفاده از یک مدل ریاضی به حداکثر کردن پوشش نقاط تقاضا توسط 2 نوع تجهیزآمبولانس و خودرو نجات در مناطق 22 گانه تهران توسط دپوهای (ایستگاه های کمک رسانی) موجود امداد و نجات در شهرتهران پرداخته شود و سپس نتایج حل مدل مورد تحلیل و آنالیز قرار گیرد.

Keywords:

تخصیص , مدلسازی , پوشش , بحران