محمد نهاوندی - گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، موسسه آموزش عالی سارویه، ساری، ایران
حمیدرضا محمودی کردخیلی - استادیار گروه مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قایمشهر، ایران
سیدمحمدباقر حسینیان - استادیار گروه مدیریت، موسسه آموزش عالی سارویه، ساری، ایران
آیدین ظفرمیرمحمدی - گروه عمران، دانشکده فنی و مهندسی، موسسه آموزش عالی سارویه، ساری، ایران

در دو ده ه گذشته، تلاش های فراوانی جهت کاربرد سیستم های کنترل مدرن در سازه های در معرض زلزله انجام شده است. گروه مهمی از این سیستم ها، سیستم های کنترل غیرفعال می باشد که بدون نیاز به هیچگونه منبع خارجی و فقط با استفاده از حرکت سازه، ارتعاشات لرزه ای را کاهش می دهد. بعضی از سیستم های کنترل غیرفعال با تغییر فرکانس ارتعاشی سازه و با محدود ساختن شتاب انتقالی به سازه مانع نفوذ انرژی زلزله به سازه می شوند. در حالیکه در نوعی دیگر تحت عنوان میراگرهای انرژی، انرژی زلزله پس از ورود به سازه جذب می شود. امروزه انواع مختلفی ز میراگرهای انرژی وجود دارند که معروف ترین آن ها عبارتند از میراگرهای تسلیم فلزی، میراگرهای اصطکاکی، میراگرهای ویسکوالاستیک و میراگرهای سیال ویسکوز. در این پژوهش با استفاده از میراگر سیال در ترازهای مختلف یک سازه بتنی بلند مرتبه با کاربری اداری، سعی شده با کاهش نیروی برش پایه، انرژی خارجی تحمیل شده بر سازه را در حالت های مختلف مستهلک نموده و حالت بهینه، مزایا و معایب قرارگیری میراگر در هر تراز مشخص گردد . نتایج حاصل شده بیانگر این است که استفاده از میراگر مایع در طبقات نیمه بالایی سازه، تاثیر چشمگیری در افزایش استهلاک انرژی خارجی وارد بر سازه دارد..

میراگر,ویسکوز,هیسترزیس,استهلاک انرژی,تاریخچه زمانی