نقش آموزش شهروندی؛ در توسعه پایدار شهری با رویکردمشارکتی

در چند دهه اخیر، شهرنشینی و مشکلات ناشی از زندگی در کلانشهرها سبب شده بحث توسعه پایدار شهری بر ادبیات نظری توسعه و برنامه ریزی شهری تسلط پیدا کند. توسعه پایدار شهری توسعه ای است که در عین برآورده کردن نیازهای فعلی توان مداوم جوامع شهری نسل های آینده را نیز در ابعاد مختلف زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی فرهنگی تضمین می کند. یکی از مولفه هایی که به توسعه پایدار - شهری در تضمین این توانایی کمک می کند آموزش شهروندی است که تعلیم قوانین شهری و روش زندگی کردن در کنار یکدیگر را در بر می گیرد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش شهروندی؛ در توسعه پایدار شهری با رویکرد مشارکتی می باشد، برای رسیدن به این هدف با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به ابعاد مشارکت و رابطه آن با حقوق شهروندی پرداخته شد و این دو را جدا از هم نمی توان یافت. نتایج پژوهش نشان داد شاخص ترین معیار توسعه پایدار شهری بهره مندی از مزایای شهروندی است، اگر می خواهیم حقوق شهروندی اجرا شود باید برنامه ریزی جامع و فراگیر در فرآیند توسعه پایدار داشته باشیم تا حقوق اساسی اجتماعی و سیاسی و حقوق شهرسازی مردم تامین شود. همچنین این نتیجه حاصل شد که آگاهی مردم و بهره مندی از حقوق شهروندی بستر توسعه پایدار است، و باید راه تفکر و اندیشیدن برای مردم باز شود و زمینه شکوفایی و خلاقیت فراهم شود و این مهم تنها با کمک مراکز آموزشی با اجرای برنامه های مناسب ارتقا آموزش سطح سواد مردم میسر است.

Keywords:

آموزش شهروندی , توسعه پایدار , رویکرد مشارکتی