مهدی یاراحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سواحل و بنادر و سازه های دریایی
بابک رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سواحل و بنادر و سازه های دریایی

تعیین عمق فرسایش در محدوده پایه ها مستلزم آگاهی از نحوه جابه جایی مواد رسوبی بستر رودخانه ها است. پایه ها جریان عادی رودخانه را مختل می کند و تلاطم و اغتشاش حاصل از آن موجب فرسایش مواد رسوبی موجود در اطراف پایه می شود. به علاوه نوع مواد تشکیل دهنده بستر رودخانه و همچنین شرایط هیدرولیکی جریان نظیر وقوع حالت سیلابی و عبور تلماسه ها در میزان عمق چاله فرسایش موثر است. از آنجایی که گسترش چاله آبشستگی پایداری سازه پل را به مخاطره می اندازد. بنا به این در این تحقیق به تاثیر استفاده از مصالح هگزاپاد جهت اصلاح الگوی جریان اطراف پایه های متصل پرداخته شد.نتایج نشان داد افزایش تراکم هگزاپادها باعث کاهش آبشستگی حول پایه های متصل به ساحل میشود. افزایش تعداد ردیف های هگزاپاد از 2 به W1) 4 به ( W2 به طور متوسط باعث کاهش 59,3 درصد آبشستگی شدهاند. همچنین افزایش تعداد لایه های هگزاپاد از 1 به 2 لایه R1) به ( R2 به طور متوسط باعث کاهش 85 درصد آبشستگی شدهاند. به طور کلی افزایش تعداد لایه های هگزاپاد روی هم موثرتر از افزایش ردیفهای هگزاپاد میباشد. این پدید به علت کاهش سرعت جریان و گردابه ها در بین هگزاپادها میباشد..

هگزاپاد، آبشستگی، پایه متصل به ساحل ، رسوب