بررسی نقش ذهن آگاهی در مولفه های اختلال استرس پس از ضربه و حافظه سرگذشتی (مطالعه موردی: زنان خانه دار شهر کرمانشاه)

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی در بهبود اختلال استرس پس ازضربه و حافظه سرگذشتی در زنان خانه دار شهر کرمانشاه انجام شد، پژوهش حاضر در قالب یکوارسی آزمایشی و با استفاده از دو گروه آزمایش و کنترل که جایگزینی آزمودنی ها در آنها به صورتتصادفی بود، انجام شد. پژوهش دارای طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعهپژوهش حاضر، زنان خانه دار شهر کرمانشاه می باشند که دچار استرس پس از سانحه زلزله قرارگرفته اند که سن آنها بین 20 تا 30 سال بوده و حداقل تحصیلات دیپلم داشته اند. روش نمونهگیری به شیوه داوطلبانه بود، حجم نمونه نیز 30 نفر در نظر گرفته شد که به شیوه تصادفی ساده به دوگروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالاتمحور 1، مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد ویلیامز و برودبنت (1986) و آزمون حافظه سرگذشتیبود. نتایج نشان داد درمانگری مبتنی بر ذهن آگاهی در بهبود اختلال استرس پس از ضربه تاثیر معنیداری دارد همچنین با توجه به درنظر گرفتن میانگین نمرات می توان گفت درمانگری مبتنی بر ذهنآگاهی در بهبود حافظه سرگذشتی تاثیر معنی داری دارد.

Keywords:

ذهن آگاهی , اختلال استرس پس از ضربه , حافظه سرگذشتی , زنان خانه دار