مژگان ونارجی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

زنانه سرایی به معنی سرودن مسایل، مشکلات، حالات و روحیات خاص زنانه به منظور شناساندن شعور و حساسیت های جنس زن از درونمایه های جدید شعر فارسی است. از بارزترین مولفه های مهم سبک شعر زنانه این موارد قابل تامل است: تفکر نوستالژیک، جنسیت، ستایش مردان، رنگ ها، ملزومات خانه، اعتراض، عناصر طبیعت، انتظار منجی و رمانتیسم. در این مقاله با پژوهش و بررسی سروده های بانوان معاصر، مولفه های سبک زنانه این نتایج به دست آمد: بیان نوستالژیک وگریز به گذشته مانند یادآوری خاطرات و بازگشت به کودکی؛ رضایتمندی از زن بودن و نقش مادری با وجود تمامی تبعیض ها و یک سو نگری های حاکم بر جامعه؛ مخاطب قرار دادن و ستایش مردان در لفاف های عاشقانه، آمیخته با مفاهیم مذهبی، اجتماعی و گاهی حماسی؛ استفاده از رنگ برای بیان شادی و ایجاد تنوع به عنوان شگردی نشات گرفته از تنوع طلبی و زیباپسندی طبع زنانه؛ به کارگیری فضاها و اشیای خانگی برای مضون سازی شاعرانه؛ لحن ملایم و مودب اعتراض ها در بسیاری از سروده ها؛ بهره گیری از عناصر طبیعت برای تصویرسازی، تلطیف فضای شعر، حسی و ملموس کردن صور خیال و جلب توجه مخاطب نسبت به مفاهیم مورد نظر شاعر؛ انتظار و اندیشیدن به منجی برای رهایی از ظلم و نابودی ستم که بخصوص بعد از انقلاباسلامی و در دوران دفاع مقدس به شکل دگرگونه و پررنگ تر دیده می شود. از عناصر رمانتیسم در شعر شاعران زن نیز باید به: عشق، طبیعت گرایی، وطن دوستی، آرمان گرایی، غم و اندوه، مرگ اندیشی، حدیث نفس و بازگشت به خود اشاره کرد.

شعر معاصر فارسی، زنانه سرایی، سبک شناسی شعر، شعر زنان، زنان شاعر