غلامرضا لشکری پور - عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
حمیدرضا سلوکی - عضو هیئت علمی گروه زمین شناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

مهمترین مسئله زیست محیطی شهر زابل مشکل دفع فاضلاب می باشد. وجود رسوبات ریزدانه رسی و سیلیتی به ضخامت حدود 500 متر با نفوذپذیری کم در منطقه سبب شده تا عملاً استفاده از روش سنتی حفر چاههای جذبی برای دفع فاضلاب در دراز مدت بی فایده و غیر ممکن گردد.کمی شیب در شهر هم سبب شده تا آبهای زیرزمینی راهی به خارج از منطقه نداشته باشند. علاوه بر این وجود شبکه ای از کانالهای آبرسانی در حاشیه شهر و استفاده از روش غرقابی برای آبیاری و همچنین نشت آب از شبکه فرسوده آبرسانی شهری نیز سبب بالا آمدن آب زیرزمینی در شهر گردیده است. بطوریکه در نقاطی از شهر سطح آب زیرزمینی و فاضلاب هم رقوم با سطح زمین شده است. این مسئله باعث آسیب رساندن با تاسیسات شهری و همچنین باعث شیوع بیماری میکروبی و انگلی، ایجاد بوی نامطبوع و تاثیر منفی در زیبایی و فضای سبز شهر شده است.به همین علت از اوائل دهه پنجاه بحث ایجاد شبکه فاضلاب شهری در زابل مطرح گردید تا اینکه از سال 1373 عملیات اجرایی این طرح با جدیت پی گیری شد و در سال 1377 فاز اول این طرح به بهره برداری رسید. در نقاطی از شهر که این طرح به اتمام رسیده سطح آب زیرزمینی به نحو آشکاری پایین افتاده و اثرات مثبت زیست محیطی آن کاملاً محسوس می باشد. در حال حاضر فاز دوم این طرح در حال اجرا می باشد و در آینده نزدیک با اتمام این طرح شهر زابل زیر پوشش فاضلاب شهری قرار خواهد گرفت و یکی از آرزوهای دیرین مردم محروم زابل برآورده خواهد شد.

زابل، محیط زیست، فاضلاب