بررسی سیستماتیک غلظت ذرات معلق (TSP) در هوای شهر شیراز سال 77- 1376

آلودگی هوا یکی از متظاهر تمدن بشر محسوب می شود و متاسفانه روزبروز با توسعه صنعتی و تراکم جمعیت در شهرها شدید تر می شود. گرد و غبار بر حسب جنس × مدت زمان استنشاق و عوامل دیگر می تواند ایجاد عوارض و بیماریهای گوناگون نماید. شناخت وضعیت زیست محیطی نقاط مختلف شهر شیراز از اولین اقدامانی است که جهت تعیین میزان مشکلات بالقوه و نحوه برخورد با آنها ضرورت دارد. این پژوهش از مورخ 1/10/76 لغایت 10/12/77 بطول انجامید. با توجهبه محاسبات آماری انجام شده تعداد 260 نمونه (n=260) از مناطق مختلف شهر شیراز برداشت شد. اندازه گیری کل ذرات معلق(TSP) با استفاده از دستگاه Dust measuring Dewice انجام شد. این دستگاه با اشعه کریپتون 85 کار کرده و احتیاجی به توزین فیلتر و بدست آوردن اختلاف وزن ندارد. سنجش مجموع ذرات معلق(TSP) در منطقه شهر شیراز اندازه گیری 24 ساعته انجام شد. که جمعاً تعداد موارد سنجش (TSP) 260 مورد بوده است. غلظت 24 ساعته (TSP) بین (272تا20 µ=g/m3) میکروگرم در متر مکعب متغیر که حداقل غلظت مربوط به منطقه 4 مرکز بهداشتی درمانی طالقانی بلوار مدرس و حداکثر غلظت مربوط به منطقه 8 مرکز بهداشتی درمانی ولی عصر شاه قلی بیگی می باشد.با بررسی های بعمل آمده میانگین حداکثر غلظت 24 ساعته در منطقه 5 جاده کفترک از تمام مناطق بیشتر که علت آن تردد وسائط نقلیه سبک و سنگین و ورزش بادهای غالب از طرف غرب به شرق می باشد. میانگین حداقل غلظت 24 ساعته مربوط به منطقه 7 می باشد که می توان تاثیر پارک ملی جنب بیمارستان روی کاهش ذرات معلق را عنوان نمود.بیشترین میانگین مربوط به فصل پاییز (131µ g/m3) می باشد. این مهم می تواند بعلت شروع شدن مدارس و در نتیجه تردد بیشتر وسائط نقلیه و بادهای شدید پاییزی و انتشار گرد و غبار بیشتر باشد.