کیوان لولوئی

غایت نهایی اهداف توسعه ملی و حفاظت محیط زیست همانا بهسازی سرزمین به منظور فراهم ساختن شرایط زیست محیطی مناسب جهت شکوفایی توان و استعدادهای معنوی و مادی جامعه می باشد.مسلم است که در طول جریان توسعه، همیشه احتمال بروز مسایل زیست محیطی وجود دارد، لیکن دقیقاً در همینجاست که می بایست از علوم مهندسی حفاظت محیط زیست کمک گرفت و اثرات زیست محیطی ناشی از اجرای برنامه های عمرانی را به حداقل ممکن رسانید. بنابراین هرگاه هدف از برنامه ریزی توسعه فراهم آوردن زمینه مناسب جهت شکوفایی استعدادهای بالقوه جامعه و افزایش کیفیت زندگی در سطح ملی در نظر گرفته شود،در این صورت فرآیند برنامه ریزی زیست- محیطی را می توان طراحی راهبردهای مناسب جهت افزایش کیفیت زندگی در سطح کشور، با کمک معنوی و مادی ملی، در شرایط حداقل اتکاء به امکانات غیر بومی تعریف کرد. در این گفتار به بررسی عامل محیط زیست در برنامه ریزی های توسعه از جوانب مورد نظر پرداخته شده است.