مریم ربیعی ابیانه - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی دریابیگی زند - استادیار، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران

روستای ابیانه مانند سایر روستاهای توریستی کشور در سال های اخیر توسعه قابل توجهی یافته و هر ساله حجم زیادی از گردشگران را در خود جای می دهد. عدم ساماندهی مناسب و دفع غیراصولی پسماندهای تولیدی در نتیجه حضور بیش از اندازه گردشگران می تواند صدمات جبران ناپذیری را به محیط زیست آسیب پذیر این روستا وارد سازد. هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از سناریوهای مختلف مدیریت پسماند در روستای ابیانه و انتخاب گزینه مدیریتی مناسب به لحاظ سازگاری با محیط زیست، می باشد. به این منظور 5 سناریوی مدیریت پسماند شامل ترکیب 4 روش دفع بصورت دفن، بازیافت، کمپوست و زباله سوزی برای ارزیابی چرخه حیات مورد مقایسه قرار گرفتند. سیاهه نویسی چرخه حیات به کمک مدل IWM-1 صورت گرفت. یافته ها نشان داد سناریوی 4 با ترکیبی از روش های دفع بصورت کمپوست، بازیافت و دفن دارای کمترین میزان آسیب به محیط زیست می باشد. با توجه به اینکه زایدات قابل کمپوست و قابل بازیافت به ترتیب 59% و 38.8% از ترکیب زایدات تولیدی در روستای ابیانه را بخود اختصاص می دهند، سناریوی مذکور می تواند گزینه مناسب به منظور مدیریت بهینه پسماند در ا ین روستا باشد و نقش مهمی در کاهش بار محیط زیستی از منظر انتشار گازهای گلخانه ای ایفا کند.

مدیریت پسماند، گازهای گلخانه ای، ارزیابی چرخه حیات، مدل IWM، روستای ابیانه