سعید رحیمی پردنجانی - استادیار مدعو گروه روانشناسی دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد
باقر غباری بناب - استاد دانشکده روانشناسی، دانشگاه تهران
محمد قاسمی پیربلوطی - استادیار گروه روانشناسی دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد شهرکرد
ساناز احمدزاده - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی/ دانشگاه فرهنگیان اصفهان، مرکز آموزش عالی شهید رجایی

امروزه توجه به فضای روانشناختی مادر و فرزند با اختلال ADHD به لحاظ شکلگیری تعامل مثبت و پویا در جهت کاهش شدت نافرمانی و فزون کنشی آنان از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مدل بومی شده بازی درمانی بر تعامل والد- کودک مادران کودکان با اختلال ADHD انجام شد. روش پژوهش کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. به همین منظور با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای و با توجه به ملاکهای ورود آزمودنی ها به پژوهش تعداد 26 نفر از مادران کودکان پیش دبستانی دارای اختلال ADHD انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 10 جلسه بازیدرمانی بومی شده شرکت داده شدند و گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرده و در نوبت انتظار قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه تعامل والد کودک پیانتا )1994(، پرسشنامه وندربیلت و مصاحبه بالینی بود که مورداستفاده قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss22 و مدل آماری تحلیل واریانس طرح اندازه گیری های مکرر استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایشی و گواه در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی دار آماری وجود داشت .)p<0/01( نتیجه گیری: بنابراین میتوان نتیجه گرفت که مداخلات بازیدرمانی بومی سازی شده بر تعامل والد- فرزند مادران کودکان پیش دبستانی دارای اختلال ADHD تاثیر دارد. بهکارگیری این روش در مداخالت روانشناختی والدین به درمانگران پیشنهاد میگردد.

تعامل والد- فرزند، بازی درمانی بومی، فزون کنشی