محمدعلی فیاض بخش - دکترای تخصصی روانشناسی تربیتی، دانشگاه کلن آلمان
فواد خسروشاهی - داشنجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبایی
آرش منجم - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تهران

مقدمه و بیان مسیله: لزوم تربیت کودکان و ضرورت روشمند بودن این امر غیر قابل انکار است. بانیان تربیت کودکان در دوره ی کنونی، والدین و مدارس هستند. براساس بند 1 پیمان نامه ی حقوق کودک، مصوب مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 20 نوامبر 1989، به هر انسان کمتر از 18 سال کودک گفته میشود )پیمان نامه ی حقوق کودک، 1989م.(. قانون مدنی ایران نیز ضمن تایید این تعریف از کودک، تربیت فرزند را وظیفه پدر و مادر میداند. طبق چشم انداز 1404 مدرسه، تامین کننده ی نیازهای فردی و اجتماعی و محیطی اخلاقی علمی، امن، سالم، با نشاط، مهرورز و برخوردار از هویت جمعی برای آموزش وپروش کودکان و نوجوانان است )سند چشم انداز 1404، .)1382 به طور کلی طبق آنچه بیان شد، دو نهاد مدنی، یعنی خانواده و مدرسه، اکنون مسیول تعلیم و تربیت نسل آینده ی جامعه ی ایران هستند. با گسترش روزافزون خدمات روانشناسی و مشاوره در کل کشور، اکنون یکی دیگر از ارگان ها و نهاد هایی که در امر آموزش و پروش کودکان به کمک خانواده ها و مدارس آمده اند، مراکز خدمات روان شناسی و مشاوره و به طور اخص روانشناسان و مشاوران هستند. بر اساس دستورالعمل نحوه ی تاسیس، تمدید، اداره و انحلال مراکز غیردولتی مشاوره و خدمات روانشناختی مصوب 1380 مجلس شورای اسلامی مشاوره ی تخصصی کودک و نوجوان عبارت است از خدمات تخصصی روانشناخی و مشاوره ای، اعم از گروهی و فردی که از نظر علمی در حوزه ی روانشناسی و مشاوره کودک و نوجوان جای میگیرد. این مشاوره، جدا از مشاوره و درمان کودکان استثنایی است. مشاورهی کودکان استثنایی، عبارت است از خدمات تخصصی روان شناختی و مشاوره ای که از نظر علمی در حوزه ی روانشناسی کودکان استثنایی شامل کودکان کمتوان ذهنی، ناشنوا، نابینا و کودکان تیزهوش جای می گیرد. )آیین نامه سازمان بهزیستی، )1380

مداخله پیرا مدرسه ای، گروه درمانی کودکان، کمبودهای رفتاری، فرزندپروری