اثر بخشی آموزش بازداری پاسخ بر کاهش علایم تکانشی در کودکان دبستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش بازداری پاسخ بر کاهش علایم تکانشی کودکان دبستانی 10 تا 12 ساله شهر اصفهان انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. نمونه مورد مطالعه ایم پژوهش را 30 کودک دبستانی تشکیل می داد که به صورت در دسترس از میان همه کودکان مشغول به تحصیل در مدارس شهر اصفهان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه )گروه کنترل 15نفر و گروه آزمایش 15 نفر( گمارده شدند. قبل از اجرای آموزش بازداری پاسخ در گروه آزمایش، همه شرکت کنندگان در مطالعه با استفاده از آزمون تکانشگری بارت ) 1999 ( مورد ارزیابی )پیش آزمون( قرار گرفتند و سپس آموزش بازداری پاسخ در طی 10 جلسه 90 دقیقه ای انجام گرفت. و نیز بعد از اجرای آموزش مجددا با آزمون ذکر شده مورد ارزیابی )پس آزمون( قرار گرفتند. جمع آوری داده ها بر اساس مجموعه آزمون تکانشگرس باراتانجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش برنامه بازداری پاسخ بر کاهش علایم تکانشی کودکان موثر است 0001 > P (. بنابراین، می توان گفت آموزش بازداری پاسخ بر این پایه استوار است که به کودکان کمک نمایند تا قبل از هر اقدام و عملی تفکر نمایند، پاسخ های خود را به تاخیر اندازند، پاسخ های درنگیده بدهند و برای تصمیم گیری در پاسخ دادن تاخیر کنند.

Keywords:

آموزش بازداری پاسخ , علایم تکانشی , کودکان دبستانی